درد دلهای عمو رضا از شیروان

من یه کشاورز از شیروانم، سال‌هاست که با خاک این دیار دست‌وپنجه نرم می‌کنم. صبح‌ها زودتر از خورشید بیدار می‌شم و میرم تو زمین‌ها. هر سال دونه می‌کارم، اما چرا نمی‌دونم، همیشه محصول کم میاد. انگار این زمین‌ها دیگه طاقت ما رو ندارن. نه کمکی از دولت می‌بینیم، نه امکانات برای رشد، فقط باید با همین شرایط بسازیم.

خیلی وقتا به آینده فکر می‌کنم. فرزندم که بزرگ بشه، شاید بخواد تو همین زمین‌ها کار کنه. اما نمی‌دونم چه روزی می‌خوایم داشته باشیم، آینده خیلی مبهم شده. همه‌چیز به هم پیچیده شده: کشاورزی، بی‌آبی، بی‌پولی، و دردهای دیگه‌ای که تو دل مردم اینجا هست.

اما یه چیزی همیشه تو دلم می‌مونه که دلم رو آروم می‌کنه. 8 یا 9 سال پیش وقتی اُرُد بزرگ به شیروان اومد، مردم با شور و شوق به استقبالش رفتن. شاید برای خیلی‌هامون همون روزا تنها امید همین بود که یه نفر از بیرون بیاد و به ما یه کلمه از آزادی و حقیقت بگه. اون به ما نشون داد که حتی وقتی همه‌چیز سخت میشه، هنوز میشه سر بلند بود، میشه امیدوار بود.

حالا که این روزا، با همه‌ی سختی‌ها، هنوز به نام اون فکر می‌کنم، شاید می‌گفت ما باید در کنار این خاک خشک، به آینده امیدوار باشیم. شاید می‌گفت باید به خودمون ایمان داشته باشیم و باور کنیم که هنوز هم می‌شه تو دل این مشکلات، روزهای بهتر رو ساخت. امیدوارم که یه روز بشه دوباره همین زمین‌ها رو پر از محصول کرد و دل مردم اینجا رو شاد کرد.

شیروان امروز، گرچه در رنج و فقر فرو رفته، اما ...

حمیرا ستارزاده:

شیروان، شهری که در میان کوه‌های خراسان شمالی آرمیده، امروز زخمی عمیق بر پیکره‌ی خود دارد. شهری که مردمانش با دستان پینه‌بسته، با چشمانی پر از امید، اما با قلب‌هایی سنگین از درد، هر روز طلوع را نظاره می‌کنند، بی‌آنکه نورش گرمایی برای آنان به ارمغان بیاورد. شیروانی که از دست دولت چیزی جز بی‌تفاوتی ندیده، شیروانی که اقتصادش از هم پاشیده، جوانانش در دام اعتیاد گرفتارند و خیابان‌هایش به جولانگاه فقر و فحشا تبدیل شده است. اما در میان این همه تیرگی، یک ستاره همچنان می‌درخشد، نوری که مردمان شیروان به آن دل بسته‌اند؛ نامی که از مرزهای ایران گذشته، اما هنوز در قلب این مردم زنده است: فیلسوف اُرُد بزرگ.

ده سال پیش، هنگامی که اُرُد بزرگ قدم به این خاک گذاشت، گویی نفس تازه‌ای در جان این شهر دمیده شد. سیل ۳۵ هزار نفری که به استقبالش شتافتند، نه صرفاً برای دیدار یک اندیشمند، بلکه برای یافتن کورسویی از امید بود. آنان برای دیدن کسی آمده بودند که نام شیروان را از ویرانی‌ها فراتر برد، کسی که در جهانِ تفکر و خرد، این شهر را بر نقشه‌ی افتخار نشاند. مردمی که از دولت سهمی جز رنج و محرومیت نبرده‌اند، اکنون تنها دلخوشی‌شان را در نام او می‌بینند.

شیروان امروز، گرچه در رنج و فقر فرو رفته، اما هنوز نام اُرُد بزرگ را چون پرچمی افراشته در دست دارد. نامی که سینه‌ی تاریخ را شکافت و در میان جهانیان طنین‌انداز شد. شیروان هنوز زنده است، زیرا مردمانی دارد که دل در گرو خرد و آزادگی نهاده‌اند، و این امید، بزرگ‌ترین سرمایه‌ای است که هیچ قدرتی توان ستاندنش را ندارد.

آه شیروان! تو زخمی هستی، اما هنوز ایستاده‌ای؛ و تا زمانی که نام اُرُد بزرگ بر زبان مردمانت جاری است، تا زمانی که اندیشه‌ی او در میان نسل‌هایت زنده بماند، هیچ ویرانی‌ای قادر به خاموش کردن شعله‌ی فروزان تو نخواهد بود.

​

نظر یکی از خوانندگان وب سایت: همه ما به یک خانواده تعلق داریم، خانواده بشریت.

رحیمی شیروان - بهمن 1403

سلام به همه دوستان و علاقه‌مندان به فلسفه و اندیشه‌های نوین اردیسم.

من یک شیروانی اصیل هستم. وقتی برای اولین بار 15 سال پیش با فلسفه اُرُد بزرگ آشنا شدم، احساس غرور خاصی کردم. اینکه بدانیم پدر بزرگوار این فیلسوف بزرگ، از دیار من، یعنی شیروان برخاسته، برای من افتخار بزرگی است.

اُرُد بزرگ، تنها یک فیلسوف نیست؛ او صدای نسل ماست، صدای جوانانی که به دنبال حقیقت و عدالت هستند. اندیشه‌های او، مثل نسیم بهاری، جان تازه به کالبد جامعه ما بخشیده است.

من در فلسفه اُرُد، پاسخ بسیاری از پرسش‌هایم را پیدا کرده‌ام. او به من یاد داده که انسانیت، مهم‌ترین ارزش است و همه ما باید در کنار هم برای ساختن دنیایی بهتر تلاش کنیم. او به من نشان داده که آزادی، نه تنها یک حق، بلکه یک مسئولیت است.

وقتی اُرُد بزرگ می‌گوید "به یاد بیاوریم که انسانیم و انسانیت، مهمترین چیزی است که از ما انتظار می رود. "، من به عمق این جمله پی می‌برم. او به ما یادآوری می‌کند که همه ما به یک خانواده تعلق داریم، خانواده بشریت.

من به عنوان یک شیروانی، به این افتخار می‌کنم که چنین فیلسوف بزرگی ریشه در خاک این دیار دارد. امیدوارم که بتوانیم میراث گران‌بهای او را پاس بداریم و اندیشه‌هایش را در جامعه گسترش دهیم.

بیایید همه با هم، برای ساختن جهانی بهتر که در آن عدالت، برابری و آزادی حکم‌فرما باشد، تلاش کنیم.

​

 شکوهه عمرانی (مترجم ، شاعر) در حال اهدای کتاب ترجمه فیلسوف اُرُد بزرگ به کریستیان زوگ
(رهبر حزب دآل کشور سوییس و عضو ارشد شورای شهر ژنو)
Chokouh DAGHIGH - Christian ZAUGG
 Geneva, Switzerland